Donormomenten, kostbare herinneringen 3

Door: Hanneke Frenken

Toen Wim nog op de basisschool zat hoorde hij dat de vader van een klasgenootje bloed gaf, een bijzonder verhaal, wat diepe indruk op hem heeft gemaakt. De gedachte aan bloed doneren heeft hem nooit helemaal losgelaten. Het is een mooie intentie om anderen met een klein gebaar te kunnen helpen.

Wim doneerde voor het eerst tijdens zijn militaire dienst in 1987, intussen is dit alweer zo’n dertig jaar geleden. Tot op de dag van vandaag is hij hiermee doorgegaan. Momenteel geeft hij bloed bij de mobiele bloedbank in het sportpark in Oss. Wat opvalt is de positieve sfeer, iedereen heeft zijn eigen achtergrond en redenen om daar te komen. Wat voor Wim een bijkomend voordeel is, is dat zijn bloeddruk en ijzergehalte regelmatig worden gecontroleerd, natuurlijk is dat niet de hoofdreden, maar wel handig.

Wim vertelt: “Ik hoor weleens dat mensen keer op keer veel bloed hebben ontvangen en op deze manier door een ziekte heen zijn gekomen. Dit maakt me telkens weer bewust van de noodzaak en ook van het feit dat ik hier zelf mijn steentje in bijdraag. Het is wel zo dat ik het ook weer snel ben vergeten, wanneer ik overga tot de orde van de dag. Tussendoor sta ik er gewoon niet zoveel bij stil.”

Wim heeft een bijzondere, niet alledaagse levenskeuze gemaakt. Hij is broeder bij de Franciscanen in Megen. Franciscanen zijn volgelingen van de heilige Franciscus van Assisi. Franciscus leefde in de middeleeuwen en is bekend vanwege zijn respect voor anderen en zijn liefde voor dieren. Hij is de bedenker van de eerste levende kerststal en dankzij Franciscus kennen we op 4 oktober dierendag. Net als Franciscus willen de Franciscanen Jezus volgen en iedereen interpreteert dit op zijn eigen manier.

Er zijn wel een aantal elementen die altijd terug blijven komen, zoals het samen bidden, het zoeken naar

vrede en goede verhoudingen bij andere mensen, het delen in hun bezit en eerbied hebben voor deschepping. Bloed geven kan ook worden gezien als het bevorderen van leven. Een mooie Franciscaanse spreuk gaat als volgt: “Gelukkig degene die evenveel van zijn naaste houdt, wanneer deze ziek is en niets voor hem terug kan doen, als wanneer deze gezond is en wel iets voor hem terug kan doen.”

Sommige andere Franciscaanse broeders doneren ook bloed, elk met zijn persoonlijke motivaties.

***