Interview Annemarie van Uden

BLIK OP KUNST VANUIT DE AFNAMESTOEL MET ANNEMARIE VAN UDEN

Door Anne-Fleur van der Heiden

De goedlachse, Annemarie van Uden (53) is al vijfentwintig jaar in trouwe dienst als assistent bij Sanquin op de afnamelocatie in Nijmegen. Zoals ze zelf zegt: baliewerk, keuren en prikken. In de loop der jaren zijn er activiteiten bij gekomen. Toen vorig jaar Ine Kemna met pensioen ging, die voorheen de kunst op de locatie verzorgde, zei de teamleidster: ‘Nou Annemarie, misschien is die taak wel iets voor jou?!’ Sindsdien heeft ze het ook opgepakt.’

‘De insteek is om donors die kunst maken een podium te bieden,’ vertelt Annemarie achter haar cappuccino. ‘En om wat variatie aan de muur te hangen.’ In totaal heeft ze nu zes exposities gerealiseerd. De kunstenaars zijn tot nu toe nog niet allemaal donoren geweest, maar komen wel via donoren of via Annemarie binnen. Zo was er iemand van de psychiatrie naast Sanquin, die hele bijzondere collages maakte. ‘Ik vond dat ze het goed deed dus die heb ik een kans gegeven, ze vond het helemaal geweldig dat ze hier voor de eerste keer mocht exposeren.’

Er is helaas geen ruimte voor alle kunst die wordt aangeboden. Annemarie wil het eerst beoordelen. ‘Het moet bijvoorbeeld niet te raar zijn, te aanstootgevend of te amateuristisch.

Er is ook een donor die quilts maakt: geweven, vilten wandkleden. Helaas kan dat hier niet hangen omdat het dan stof loopt te vergaren. Zo hebben we dat ook uitgelegd en gelukkig begreep ze dat.’ De ruimte van de afnamelocatie zorgt ook voor beperkingen. De steunbalken in het midden zijn te smal om er iets, mooi op te kunnen hangen. De muren zijn niet egaal en er staan afnamebedden voor. ‘Het is geen galerie of museum.’ Toch hangt alles er professioneel bij. De werken hangen met dunne draden aan de wand, voorzien van een nummer en titel eronder, net als in een echte galerie. Annemarie wil ook geen werken door elkaar hangen. ‘Ik denk dat het praktisch onhandig is en dat het een allegaartje wordt van professionele- en autodidactische kunst.’

Van de zes exposities waren twee met schilderijen, drie met foto’s, en één met collages. Er zijn buiten de donoren geen andere mensen die op de kunst afkomen, daar is het ook niet voor bedoelt. De exposure op de locatie heeft voor sommige kunstenaars echter al wel wat opgeleverd. Er zijn twee kunstenaars die iets hebben verkocht. Annemarie heeft ook een paar visitekaartjes uitgedeeld: ‘Wat daar verder mee gebeurd dat weet ik niet, maar je hoopt natuurlijk wel dat daar iets uitkomt.’ De kwaliteit van de kunst kan wisselen van iemand die een cursus heeft gedaan tot een professionele kunstenaar. ‘Het belangrijkste is dat er leuke reacties op komen. Dat vind ik voor mezelf leuk, maar ook voor degene die exposeert.’ In de wachtkamer heeft ze een schrift neergelegd waarin reacties worden achterlaten. Eén daarvan is schaamteloos eerlijk. In kinderletters staat geschreven dat het werk niet zo heel mooi is. Oeps, die moet gewoon nog even rijpen. Gelukkig staat de rest van het schrift bomvol met niets anders dan lof.
Dat Annemarie gevraagd werd om deze taak op zich te nemen is ook niet zo gek. Voor haar opleiding tot
doktersassistente, studeerde ze creatieve therapie in Nijmegen. Naast haar werk bij Sanquin, werkt ze ook als zaalwacht bij cultureel centrum Lindenberg en als vrijwilligerscoördinator bij de Stadsschouwburg Nijmegen. ‘Ik vind het leuk om naast mijn gewone werk andere zaken op te pakken en dingen te organiseren. Van huis uit werden we vroeger al overal mee naar
toe genomen, waarschijnlijk heb ik het dat ervan overgehouden, terwijl ik er vroeger echt niet op zat te wachten om weer naar museum van Bommel van Dam, of naar het Van Abbemuseum te gaan.’ Zelf houdt ze van diverse kunstvormen zoals dans, theater en muziek. Tentoonstellingen van Rembrandt, Anton Corbijn en Matisse. Binnenkort gaat ze naar Jeroen Bosch en ook in het buitenland loopt ze geregeld een museum binnen.

Wat haar zeer verontrust is dat de expositie die er nu hangt niet is verzekerd. Tot januari 2016 was dat nog wel het geval. Sanquin wil een podium bieden voor donorkunst en zal de regeling opnieuw moeten beoordelen. Er is tot nu toe nog geen beslissing genomen. De expositie die er nu hangt met foto’s van Quinta Buma heeft Annemarie op haar eigen verantwoordelijkheid opgehangen, maar dat kan ze niet blijven doen. Deze expositie is in ieder geval nog te zien tot half april. Eerder verschenen er werken van Millian van Stokkum, Peter van der Linden, Frieda Schreurs, Jeroen Arts en Anja Best.