Wereld Bloeddonordag 14 juni Bloedmooi

14 juni. Wereld Bloeddonordag.
Hup naar Sanquin/Ede voor mijn plasma-afname.
Zakje chocolade hartjes.
Een cadeaubonkaart. Telefoon vergeten. Niks selfie dus.
Wel mijn ervaring van die afname.
Zie onderstaand verhaal.

Eens in de vier weken kom ik op mijn plasma-afname-punt, drop mijn oproepkaart in het bakje, laat mijn paspoort zien en ga rustig zitten wachten op de keuring.

Gisteren, 14 juni, was het anders. De schuifdeuren door naar binnen, trappen op, gang door stappen naar de glazen deur. Ineens een uitnodigende rode loper geflankeerd door zuiltjes, verbonden met in ruime lussen hangende dikke koorden. Een chique soort ‘oplooplaan’. Was ik hier wel goed? Mocht ik hier wel naar binnen? Zou ik mijn sandalen voor de zekerheid uitdoen? Kwam koningin Maxima op bezoek? Zou ik haar niet beter kunnen laten vóórgaan?

Als een prinsgemaal schreed ik ’n tikje schuchter over de warme feestelijkheid naar binnen. Voelde me belangrijk worden. Waaraan te danken? Kwam pas voor de 123^ste keer. Hoed af, ‘n hartelijk onthaal door enkele dames van de afname. Voelde me plots nog meer welkom dan normaal. De zaal verbouwd. Overal feestelijke ballonnen, slierten vlaggetjes en vriendelijke gezichten. Donors bedankt! Hoezo bedankt? Normaal toch? Wat was er aan de hand? Warm weer. Het duurde even voor het 20 eurocentstuk viel. Internationale bloeddonordag. Wow! Gesnapt! Ontspanning.

Even een gesprekje met een tot de verbeelding sprekende, helder ogende mevrouw. Ik had die ochtend een bruine kiekendief gezien boven spiegelend water. Zij gruwde bij dat beeld. Kon niet eens tegen een hippend musje op een terrastafeltje. Bekende een ernstige vogelfobie te hebben. “Niks aan te doen.” zei zij… Mijn ogen lieten de hare los. Langs het raam vloog een sierlijk Turks torteltje.

Rooibosthee en een broodje kaas, met een glimlach aangereikt door een servicegevoelige vrijwilligster. De 123^ste rake prik, wat piepjes en zijdelings zag ik bordeauxrood bloed naar de machine stromen, gecentrifugeerd en gescheiden worden. Okerkleurig plasma stroomde cl. voor cl. in het zakje. Een gezond voorrecht elke maand 650 cl. te kunnen missen. Op weg naar wie? Je zal het maar nodig hebben! Wordt er maar beter van. Graag gedaan!

Toni Hoefsloot.